Tuomas Holopainen

BIOGRAFIE

Ik, Tuomas Lauri Johannes Holopainen, ben geboren op Kerstdag 1976. Sindsdien is Kitee mijn thuis, een klein dorpje in Noord Carelia, Finland. Ik kwam in contact met muziek op zesjarige leeftijd, toen mijn mama mij naar de pianolessen in de muziekschool stuurde in Carelia, enkele jaren later volgde klarinet en saxofoon. Na de theorielessen en praktijkexamens te voltooien, kreeg ik mijn muziekdiploma op vijftienjarige leeftijd. Hetzelfde jaar vertrok ik naar Kansas als uitwisselstudent. Het is misschien erg om te zeggen, maar ik heb mijn klarinet of saxofoon niet meer aangeraakt sinds mijn legerdienst in 1996-1997.

In september 1992, nam mijn gastgezin mij mee naar het concert van Metallica en Guns ‘N Roses in Kansas City. Een concert dat een immense impact had op mijn muzikale invloeden en leven. Toen ik in 1993 terugkeerde uit Amerika, werd ik gevraagd om mee te spelen in een band van mijn schoolmaten, namelijk “Dismal Silence”. Hierna volgden nog enkele bands zoals Nattvindens Gråt en Darkwoods My Betrothed. Deze bands waren allemaal opgericht door een goede vriend van school, Teemu Kautonen, waar ik veel aan te danken heb. Hij heeft mij enorm geholpen in de muziekwereld met het schrijven van nummers en lyrics. Na een paar jaar, werd het idee van Nightwish geboren in de herfst van 1996.

Naast Nightwish werk ik ook aan nog andere zijprojecten en muzikale avonturen zoals Sethian, For My Pain, Kotiteollisuus, Timo Rautiainen & Trio Niskalaukaus, Silentium (producer) & Indica (producer).

Ik heb een passie voor filmmuziek, maar ik kan van alle soorten muziek genieten. Voor mij is het nummer het belangrijkste en niet enkel het genre. Het schrijven van een filmscore is iets dat ik ooit zou willen doen.

Mijn doel is een meer gebalanceerde mens, vriend en medewerker te worden door het schrijven van muziek en verhalen, door de luisteraars een plaats te geven om te ontsnappen in hun eigen fantasiewereld en om een geweldige tijd te beleven met deze mensen! Nightwish is een beeld van mijn ziel, retraite, vuilnisbak en levenswerk in één. Het laatste album, Imaginaerum, neemt deze lange weg opnieuw maar naar een compleet nieuw niveau, Ik geloof dat er nog steeds een lange weg af te leggen is voor deze achtbaanrit stopt. De rit zal duren tot er verbeelding, schoonheid en duisternis is in deze wereld. Bedankt iedereen, voor mij dit allemaal te geven, voor te luisteren en voor mee te leven.